|
|
Edward Ruscha looking at the unfolding Every building on the Sunset Strip [1])
|
|
| |
|
Ed Ruscha
Ed Ruscha werd op 16 december 1937 geboren in Omaha, Nebraska. Zijn familie verhuisde in 1941 naar Oklahoma City. In 1956 verhuisde Ruscha naar Los Angeles.
Ruscha wordt vaak geassocieerd met Los Angeles en zijn werk wordt geplaatst binnen stromingen als Pop Art en conceptuele kunst, maar hij heeft de neiging om dergelijke etiketten met een satirisch, zo niet argwanend, oog te bekijken. Zijn kunst heeft ook antecedenten in dada, surrealisme en aanvankelijk ook in het abstract expressionisme, maar was vooral van belang voor de conceptuele kunst. Zijn werk omvat schilderijen, tekeningen, grafiek, foto's en films. Ed Ruscha is vooral bekend staat om zijn schilderijen op groot doek waarin woorden of zinnen zijn verwerkt, hij bracht woorden als vorm of symbool op de voorgrond van de schilderkunst.
Zijn gevoel voor typografie en de aantrekkingskracht van combinaties van woord en beeld heeft Ruscha natuurlijk naar het boek als kunstvorm geleid.
In 1956 verhuisde Ruscha van Oklahoma City naar Los Angeles, waar hij naar het Chouinard Art Institute ging.
Aanvankelijk was Ruscha van plan om toegepaste kunst te gaan studeren en reed de zomer na zijn afstuderen met zijn vriend Mason Williams naar Los Angeles Hij schreef zich in aan het Chouinard Art Institute (het latere California Institute of the Arts), waar hij van 1956 tot 1960 studeerde.
Al tijdens zijn studie begon Ed Ruscha te werken voor reclamebureaus, waar hij zijn vaardigheden in schematisch ontwerp aanscherpte en nadacht over kwesties als schaal, abstractie en gezichtspunt, die een integraal onderdeel werden van zijn schilderkunst en fotografie [10].
Ruscha bleef met tussenpozen in de commerciële sektor werken. In 1958 werkte hij zes maanden bij Plantin Press waar hij leerde hoe de persen te bedienen en letters met de hand te zetten.
In 1961, nadat hij een baan als lay-out medewerker bij een reclamebureau had opgezegd, reisde Ruscha zeven maanden door Europa. Na zijn terugkeer besloot hij zich volledig te wijden aan de beeldende kunst. Een laatste commerciële functie was bij het tijdschrift Artforum, waar hij van 1965 tot 1967 de lay-out deed onder het pseudoniem Eddie Russia.
Ruscha's achtergrond in toegepaste kunst en reklame, zijn interesse in Dada en de invloed van het werk van tijdgenoten als Jasper Johns en Robert Rauschenberg culmineerden in experimenten met collage en montage. Gegrepen door Johns gebruik van readymade beelden als drager voor abstractie, begon Ruscha na te denken over hoe hij grafische elementen kon gebruiken om de dubbele identiteit van schilderkunst als zowel object als illusie bloot te leggen.
Tijdens zijn studie was hij onder de indruk van een reproductie van Jasper Johns' Target with Four Faces (1955). Ruscha werd getroffen door Johns' gebruik van readymade beelden als drager voor abstractie en begon na te denken over hoe hij beelden kon gebruiken om de dubbele identiteit van schilderkunst als object en illusie bloot te leggen [9].
In deze periode maakte hij zijn eerste schilderijen waarin typografische vormen een grote rol speelden. Met werken zoals OOF (1962-63) - dat de uitroep in gele blokletters op een blauwe ondergrond weergeeft - is het bijna onmogelijk om naar het schilderij te kijken zonder het visuele te verbaliseren [9].
Ruscha's eerste grafiekbladen waren een reeks litho's uitgevoerd in 1962. Sindsdien heeft hij zich verdiept in etsen, aquatint en zeefdrukken, waarbij hij experimenteerde met organische kleurstoffen of zelfs chocolade in plaats van printerinkt.
Ruscha nam in 1962 deel aan de tentoonstelling New Painting of Common Objects in het Pasadena Art Museum. Dit was het eerste museumoverzicht van Amerikaanse Pop Art in de Verenigde Staten.
Het eerste retrospectief van Ruscha's werk werd in 2004 gehouden in het Whitney Museum of American Art .
Ruscha vertegenwoordigde de Verenigde Staten op de 51e Biënnale van Venetië (2005) met Course of Empire, een installatie van 10 schilderijen [9]
In 2023 kreeg Ruscha met met de tentoonstelling ED RUSCHA / NOW THEN zijn eerste eerste solotentoonstelling in het Museum of Modern Art in New York.
Ruscha blijft hedendaagse kunstenaars wereldwijd beïnvloeden, zijn formele experimenten en slimme gebruik van de Amerikaanse volkstaal evolueren in vorm en betekenis naarmate technologie en internetplatforms de essentie van menselijke communicatie veranderen [9].
|
|
Herbert Foundation, Ghent, November 2023 [Exhibition views Edward Ruscha, Artists' books,
The Collection Herbert, Herbert Foundation, October 01, 2023 – June 16, 2024]
|
| |
|
De vroege jaren, het Chouinard Art Institute
Eduard Ruscha:
«As I came out to California, I knew that I had to have some of my artwork, so I packed up a portfolio and I tried to get into Art Center because that was commercial art to me, and that was the thing I wanted to be. I wanted to be a commercial artist. . . . In the Saturday Evening Post, there was a story about Art Center School which my dad read, so he encouraged me to go to that school for that reason. I got out here and found out I couldn’t get in, you know, there’s no opening. So, I went to Chouinard and started to go to school there. Now that was the Bohemian school.» [5] [7]
«And I fell into a class which was actually advertising design by a guy named Bud Coleman. And he right off started going into the history of books in book design. We did field trips to places like the Clark Library downtown. And I sort of got awakened by book design, and the history of book design. And that’s always kinda stayed with me.» [6]
Coleman vertelde Ruscha over de Plantin Press, de kleine drukkerij en uitgeverij van Saul en Lillian Marks die opgericht was in 1931 en kunstboeken produceerde. Saul en Lillian Marks namen Ruscha in 1958 kort in dienst en leerden hem de basisprincipes van boek en letterzetten met loden letters.
«Ik werkte er ongeveer zes maanden ... en ik begon te leren en geïnteresseerd te raken in typografie. Ik kreeg een soort verlangen om boeken te maken.» [5]
Zijn typografische vorming en de aantrekkingskracht van combinaties van woord en beeld hebben Ruscha natuurlijk ook naar het boek als kunstvorm geleid. |
Ed Ruscha, Twentysix Gasoline Stations, 1963
|
|
Het kunstenaarsboek of artist’s book dat tijdens de jaren '60 ontstond was meestal door één kunstenaar bedacht en vaak in eigen beheer uitgegeven. De achterliggende gedachte was om een zo goedkoop mogelijk een kunstwerk te produceren dat zonder bemiddeling van het traditionele kunstcircuit direct bij het publiek kon belanden. De oplagen waren zo hoog mogelijk, de productiekosten laag. De toenemende politisering van kunstenaars in de context van het wijdverspreide sociale activisme van het decennium leidde ook tot de opkomst van het boek als een nieuwe kunstvorm. De ideeën van kunstenaars werden vaak belangrijker dan de esthetische kwaliteiten of de gebruikte materialen van het boek.
Twentysix Gasoline Stations was het eerste kunstenaarsboek van Ed Ruscha. In het begin van de jaren 1960 experimenteerde Ruscha met het in eigen beheer uitgeven van zijn kunstwerken. Zijn bookworks waren een goedkope, draagbare manier om zijn werk beschikbaar te maken voor een breder publiek dan in de galerie- en museumwereld mogelijk was. De meeste van zijn boeken kunnen worden beschouwd als conceptuele werken, bestaande uit compilaties van foto's en weinig tekst of plot. In zijn eerste boek fotografeerde Ruscha een reeks gewoon uitziende benzinestations langs de weg van Los Angeles naar zijn ouderlijk huis in Oklahoma. Twentysix Gasoline Stations werd voor het eerst gepubliceerd in 1963 in een oplage van 400 genummerde exemplaren. Het boek was goedkoop, de exemplaren van de eerste editie werden voor $ 3,50 verkocht.
Andere kunstenaarsboeken van Ruscha zijn bijvoorbeeld Thirtyfour Parking Lots (1967), waarop overigens maar 31 parkeerplaatsen staan afgebeeld. Various Small Fires and Milk (1964) staat vol met afbeeldingen van "kleine" brandjes (een brandende lucifer, een brandende sigaret) en eindigt met een foto van een glas melk. In Stains (1969) toont Ruscha 75 verschillende soorten vlekken, van kraantjeswater, witch hazel of toverhazelaar, bleekmiddel, chocolade, bourbon en sperma tot het eigen bloed van de kunstenaar. Colored People (1972) is een klein boekje met kleurrijke foto's van cactussen.
Ruscha werkte ook met verhalen in zijn kunstenaarsboeken. Zijn boek Crackers uit 1969 is gebaseerd op een kort verhaal van muzikant Mason Williams, "How to Derive the Maximum Enjoyment from Crackers", dat in piepkleine tekst op de achterflap staat afgedrukt.
Net als Crackers voelen veel van Ruscha's boeken ironisch aan.
|
 |
|
|
 |
|
 |
|
 |
Edward Ruscha, Crackers, Heavy Industries, Hollywood, 1969
|
|
Edward Ruscha, Lawrence Weiner,
Hard Light, 1978 |
|
Ed Ruscha, Nine Swimming Pools and a Broken Glass, 1968/1976, second edition of 2000 copies
|
 |
|
 |
|
 |
d Ruscha, Real Estate Opportunities, 1970
|
|
Ed Ruscha, Thirtyfour Parking Lots, 1967
|
|
Edward Ruscha, additional broadside announcement etching for Flipping, Kicking, Howling, Rolling, Sitting, Standing, Climbing, Telling, title page
|
|
|
 |
|
 |
Ed Ruscha, Sayings from Mark Twain's Pudd'nhead Wilson, San Francisco, Greve/Hine & Limestone Press, 1995
|
|
Edward Ruscha, Flipping, Kicking, Howling, Rolling, Sitting, Standing, Climbing, Telling, full green blind stamped linen slipcase, The Lapis Press, Los Angeles, 1988
|
|
Ed Ruscha, Stains, artists' book with 75 works on paper, animal, vegetable, mineral and chemical stains, 1969
|
 |
|
|
|
![Ed Ruscha. Babycakes (with weights), Multiples Inc., 1970 [From the portfolio Artists an Photographs]](https://lh3.googleusercontent.com/pw/ADCreHdXrNC3bNq3gYz_xsGo5R-c_M6Ai_EcC08-sGVkhEIwTLOSSPsUF1qd6xfR-PibMUGsEr5hHZTRR9V-gxJEvZe1aFQOoQSviCI4fnzcU7tDn0dOVjIe=w1600-h1983-p-k) |
| Ed Ruscha, Some Los Angeles Apartmens, 1965 |
|
Ed Ruscha, Various Small Fires, 1970, Vermillion Editions Limited
|
|
Ed Ruscha. Babycakes (with weights), Multiples Inc., 1970 [From the portfolio Artists an Photographs]
|
| |
|
Ruscha's kunstenaarsboeken zijn vaak minimalistisch van aard, en worden gekenmerkt door heldere en eenvoudige ontwerpen en het gebruik van formele en alledaagse taal. Hij combineert afbeeldingen en tekst op een manier die de betekenis en interpretatie van beide elementen uitdaagt.
Zijn boeken behandelen uiteenlopende onderwerpen, van zwembaden tot parkeerterreinen, van langspeelplaten en cactussen tot palmbomen en woestijnlandschappen, en ze belichamen met zijn vaak karakteristieke humor een subtiele kritiek op de consumptiemaatschappij die Ruscha's werk kenmerkt. Zijn unieke benadering van het boek als kunstvorm heeft een blijvende stempel gedrukt op de wereld van de hedendaagse kunst.
|
| |
|
Kunstenaarsboeken, een selectie
Twentysix Gasoline Stations, 1963
Various Small Fires, 1964
Some Los Angeles Apartments, 1965
Every Building on the Sunset Strip, 1966
Thirtyfour Parking Lots, 1967
Royal Road Test, 1967 (met Mason Williams en Patrick Blackwell)
Business Cards, 1968 (met Billy Al Bengston)
Nine Swimming Pools and a Broken Glass, 1968
Crackers, 1969 (met Mason Williams)
Stains (1969)
Real Estate Opportunities, 1970
Babycakes with Weights, 1970
A Few Palm Trees, 1971
Records, 1971
Dutch Details, 1971
Colored People, 1972
Hard Light, 1978 (met Lawrence Weiner).
|
| |
|
De kleine kunstenaarsboeken die Ruscha tussen 1962 en 1978 maakte blijven definitieve klassiekers van het genre. We hebben uit dezelfde periode ook Stains (1969) opgenomen, waarin Ruscha 75 bladen met vlekken samenbracht. Volgens de catalogue raisonné wordt deze portfolio van mixed-media vlekken op papier beschouwd als een boek. Hier wordt zichtbaar hoe hij al vroeg verschillende materialen uitprobeerde die hij later direct in zijn schilderijen en tekeningen zou verwerken, zoals tabak, chocolade en bloed, bramen- en wortelsap, of chemische middelen als glycerine of thinner.
Later zou Ruscha als grafisch kunstenaar en als fotograaf ook enkele luxueuze uitgaven
maken die aanleunen bij het livre d'artiste, zoals Flipping, Kicking, Howling, Rolling, Sitting, Standing, Climbing, Telling, een in 1988 door Sam Francis' Lapis Press precieus uitgegeven kunstenaarsboek met acht originele etsen van Edward Ruscha, en het spraakmakende Sayings from Mark Twain's Pudd'nhead Wilson (1995) een livre de peintre waarvoor Ruscha tien lithografieën creëerde [8]. Als een onderlegd graficus weet hij grafische technieken naar zijn hand te zetten en in te passen binnen het idioom van zijn werk. Ook voor On the Road, (2009), een kunstenaarsboek van de klassieke roman van Jack Kerouac zou hij teruggrijpen naar het klassieke format van het livre d'artiste.
|
|
|
 |
|
 |
Ed Ruscha, Sayings from Mark Twain's Pudd'nhead Wilson, San Francisco, Greve/Hine & Limestone Press, 1995
|
|
Ed Ruscha, lithography for Sayings from Mark Twain's Pudd'nhead Wilson, San Francisco, Greve/Hine & Limestone Press, 1995 © Ed Ruscha
|
|
Ed Ruscha, lithography for Sayings from Mark Twain's Pudd'nhead Wilson, San Francisco, Greve/Hine & Limestone Press, 1995 © Ed Ruscha
|
| |
|
 |
|
|
Edward Ruscha, additional broadside announcement etching for Flipping, Kicking, Howling, Rolling, Sitting, Standing, Climbing, Telling, title page
|
|
Edward Ruscha, additional broadside announcement etching for Flipping, Kicking, Howling, Rolling, Sitting, Standing, Climbing, Telling, The Lapis Press, Los Angeles, 1988 © Ed Ruscha
|
|
Edward Ruscha, Untitled from Blank Signs (one from a portfolio of four etching and aquatints), The Lapis Press, Los Angeles, Edition Jacob Samuel, Santa Monica, 2004 © Edward Ruscha |
Ed Ruscha. Chocolate Room, 1970, installation view, Biennale di Venezia: XXXV Esposizione Internationale d'Arte, United States Pavilion, Venice, 1970 |
|
Voor de Biënnale van Venetië in 1970 trok de helft van de 47 kunstenaars die waren geselecteerd voor het Amerikaanse paviljoen zich terug om te laten zien dat ze tegen de oorlogen in Vietnam en Cambodja waren. Ed Ruscha bleef echter in de dogenstad en bood de bezoeker een abstracte en speelse installatie. Hij werkte de laatste tijd met materialen als koffie en chocoladesiroop en verzamelde in Venetië honderden tubes Nestlé-chocoladepasta die hij door een zeefdrukpers op Fabriano-papier liet drukken. Hij bekleedde een gruimte alerie met 360 vellen chocoladepapier, die halverwege de zomer bezweken onder de hitte, vingerafdrukken en een invasie van mieren.
Tijdens ED RUSCHA / NOW THEN, een uitgebreide retrospectieve tentoonstelling van het werk van Ed Ruscha in het Museum of Modern Art in New York, werd de Chocolate Room opnieuw geïnstalleerd.
|
| |
|
Typografie
In 1961, een jaar na het afronden van zijn studie aan het Chouinard Art Institute (nu CalArts) in Los Angeles, waar hij zich aanvankelijk had ingeschreven als student Toegepaste Kunst, reisde Ruscha een aantal maanden door Europa. Voor Zone, gemaakt terwijl hij in Parijs was, plaatste Ruscha gevonden stukjes papier naast elkaar onder de mooi gelijkmatig gespatieerde titel van het werk. Het weerspiegelt niet alleen zijn interesse in de collages van Kurt Schwitters en diens gebruik van afgedankte materialen, maar ook de invloed van zijn korte leertijd bij een kleine drukkerij, waar hij in 1958 voor het eerst met de hand loden letters leerde zetten.
Terug in Los Angeles werkte hij enige tijd als commercieel illustrator, grafisch ontwerper en als vormgever en typograaf bij de kleine precieuze uitgeverij Plantin Press.
«I began to see books and book design, typography, as a real inspiration. So I got a job with a book printer. He taught me how to set type, and then I started to see the beauty of typography and letter-forms. Somehow that led me off on this little path, almost like a bumper car, you know.» [10]
De aantrekkingskracht van lettervorment leidde Ruscha niet naar het boek als kunstvorm.
Hoewel Ruscha zich in eerste instantie aangetrokken voelde tot taal zoals die in tijdschriften, strips en kranten gebruikt werd, zou hij de schaal van woorden monumentaliseren in zijn schilderkunst.Woorden werden zowel object als onderwerp van zijn schilderijen en grafische kunst. Commerciële logo's, onomatopeeën of keelklanken werden het middelpunt van composities in die vroege jaren 1960. De vette en precieze belettering in schilderijen als OOF onthult zijn aandacht voor typografie en de lichamelijke aard van taal [8].
Ruscha zou ook een eigen lettertype ontwerpen, de Boy Scout Utility Modern.
Fotografie
Ruscha's relatie tot fotografie is complex en ambivalent en zijn werk is moeilijk te definiëren. Hij heeft zijn fotografie wel eens een "hobby" genoemd, maar de kleine fotoboekjes die Ruscha in de jaren zestig en zeventig produceerde, bezorgden hem een reputatie als undergroundkunstenaar onder zijn collega's en hebben latere generaties kunstenaars in Europa en Noord-Amerika beïnvloed.
In een interview met A. D. Colema verduidelijkte Ruscha zijn standpunt over fotografie:
«Drawings would never express the idea - I like facts, facts, facts are in these books. The closest representation to an apartment house in Some Los Angeles Apartments is a photograph, nothing else, not a drawing, because that becomes somebody else’s vision of what it is, and this is the camera’s eye, the closest delineation of that subject.»[3]
In 1999 keerde Ruscha terug naar dit vroege werk zoals Some Los Angeles Apartments en produceerde portfolio's in een beperkte oplage. De foto's in de portfolio's zijn afgedrukt van dezelfde negatieven als die van het boek uit 1967, maar zijn anders bijgesneden, waardoor soms meer van de oorspronkelijke beelden te zien is [6].
Voor Every Building on the Sunset Strip fotografeerde Ruscha de hele Sunset Strip vanaf de achterkant van een pick-up truck en spendeerde vervolgens 9 maanden aan het aan elkaar plakken van de beelden om de doorlopende lengte te vormen. Het resultaat een meer dan 8 meter lange leporello.
En Ruscha bleef de Sunset Strip documenteren, en herhaalde regelmatig
zijn tocht langs gebouwen en pleinen van de Sunset Strip. Ruscha zette deze praktijk meer dan vijf decennia lang voort en volgde straten als Hollywood Boulevard, Melrose Avenue en Sunset Boulevard. Het resultaat is een methodische documentatie van een zich ontwikkelend stadslandschap van Los Angeles.
Ed Ruscha's archief Streets of Los Angeles werd in 2012 aangekocht door het Getty Research Institute en neemt een unieke positie in: het is zowel een kunstenaarsarchief als een opslagplaats van informatie over Los Angeles. Van de jaren '60 tot nu hebben Ruscha en zijn team elk gebouw op de belangrijkste doorgangen van LA nauwgezet gefotografeerd en laten zo zien hoe het stedelijke landschap door de decennia heen is veranderd.
Bekijk hier LA Stories: Urbanism, Music, and AI in Ed Ruscha’s Archive
|
| |
|
Film
Ruscha's films, ogenschijnlijk rechttoe rechtaan shaggy-dog verhalen, hebben een vergelijkbare ironische infrastructuur. Premium, 1970, gebaseerd op een verhaal van Williams waar Ruscha ook een boek over maakte, Crackers, heeft kunstenaar Larry Bell in de hoofdrol en bevat komiek Tommy Smothers en topless badpakontwerper Rudi Gernreich onder de bijrollen. In de film lokt Bell een meisje letterlijk in een bed vol sla, overgiet haar met sladressing, laat haar in de steek onder het voorwendsel dat hij crackers vergeten is en huurt vervolgens in een duur hotel een kamer om alleen in bed zoutjes te eten.
Een andere vorm van sexual displacement ligt ten grondslag aan Miracle, 1975, waarin een sletterige automonteur verlossing vindt door zijn vrienden, zijn weelderige minnares (gespeeld door actrice Michelle Phillips) en de hele buitenwereld te ontwijken om de behoeften van zijn 'technologische zie'l te volgon met de carburator van een glimmende rode Ford Mustang.
Miracle. 28 min., color, optical sound, 16 mm: New York, Castelli-Sonnabend 1970
Premium. 24 min., color, magnetic sound, 16 mm: New York, Castelli-Sonnabend 1975
|
| |
|
Ruscha's eerste overzichtstentoonstelling werd in 2004 gehouden in het Whitney Museum of American Art in New York. In 2005 vertegenwoordigde hij de Verenigde Staten op de 51e Biënnale van Venetië. In september 2023 presenteerde het Museum of Modern Art Ed Ruscha: Now and Then, de meest uitgebreide tentoonstelling van de kunstenaar tot dan. Zijn werk bevindt zich in de collecties van talloze musea over de hele wereld, waaronder het Museum of Modern Art, New York, Whitney Museum of American Art, New York, Los Angeles County Museum of Art, San Francisco Museum of Modern Art, Tate Modern, Londen, Stedelijk Museum, Amsterdam en vele andere.
Ruscha woont en werkt al meer dan 60 jaar in Los Angeles.[6]
|
| |
|
The Metropolitan Museum of Art | MetPublications | Doug Eklund, 'The Toughest, Meanest Art I Was Making: Edward Ruscha's Books: Metropolitan Museum Journal, v. 55 (2020) | www.metmuseum.org
Ed Ruscha / Now Then: A Retrospective, The Museum of Modern Art, New York, 2023 | www.moma.org
| Ed Ruscha’s Chocolate Room | Watch a video about the science, skill, and patience that goes into papering a gallery with chocolate sheets.
| Installation images
| Ed Ruscha’s “The Information Man” | Read the artist’s 1971 text, in an excerpt from the ED RUSCHA / NOW THEN exhibition catalogue | www.moma.org
Artists' Books Agenda | Ed Ruscha / Now Then: A Retrospective, The Museum of Modern Art, New York, 2023
Ed Ruscha and Typography | See the Online Archive of California’s finding aid to the Plantin Press Papers, oac.cdlib.org/findaid/ark:/13030/tf4z09n9h8/.
Smithsonian Institution | Ruscha, oral history interview by Paul Karlstrom, October 29, 1980–October 2, 1981, Archives of American Art, Smithsonian Institution, transcript aaa.si.edu/collections/interviews/oral-history-interview-edward-ruscha.
|
I dont want no retro spective: The works of Edward Ruscha, San Francisco Museum of Modern Art, 1982 (catalogue)
|
|
I dont want no retro spective: The works of Edward Ruscha, San Francisco Museum of Modern Art and Hudson Hills Press, 1982
Tekst: Robert Whyte, Louise Katzman.
Catalogus van een tentoonstelling in het San Francisco Museum of Modern Art, 25 mrt. - 23 mei 1982, die hernomen werd in het Whitney Museum of American Art, New York, 8 juli- 5 sept. 1982; Vancouver Art Gallery, British Columbia, Canada, 4 okt. - 28 nov. 1982; San Antonio Museum of Art, Texas, 27 dec. 1982 - 20 feb. 1983, en Los Angeles County Museum of Art, 17 mrt. - 15 mei 1983.
Op de cover van de catalogus staat de tekening I Don't Want No Retro Spective die Ruscha maakte voor de Amerikaanse acteur Bud Cort, die waarschijnlijk het meest bekend is om zijn iconische rol in de Amerikaanse filmklassieker Harold and Maude uit 1971, waarin Ruth Gordon de hoofdrol speelt. Ruscha schonk I Don't Want No Retro Spective aan zijn vriend na Cort's bijna-dood-ongeluk op de Hollywood Freeway in 1979. |
| |
|
 |
|
|
[1] Photo by Jerry McMillan, 1967 [via The Craig Krull Gallery, Santa Monica | www.craigkrullgallery.com]
[2] Clive Phillpot, Cornelia Lauf, Artist / Author. Contemporary Artists' Books, Distributed Art Publishers, 1998
[3] Ed Ruscha in een interview met A. D. Coleman, My Books End Up in the Trash, The New York Times, 27 Augustus 27, 1972, p 12.>
[4] [4] Stains (1969), waarin Ruscha 75 bladen met vlekken samenbracht, wordt doorgaans niet opgenomen in deze reeks. Het boek wordt door tendentieuze kunsthistorici nog beschouwd als een serie losse drukken, maar de catalogue raisonné van Ed Ruscha beschrijft deze portfolio van mixed-media vlekken op papier als een boek.
Naast deze reeks iconische kunstenaarsboeken publiceerde Ruscha ook later nog enkele belangrijke boeken.
Country Cityscapes, 2001
ME and THE, 2002
Ed Ruscha and Photography, 2004 (with Sylvia Wolf)
OH / NO, 2008
Dirty Baby, 2010 (with Nels Cline and David Breskin)
Flipping, Kicking, Howling, Rolling, Sitting, Standing, Climbing, Telling, Lapis Press, The Lapis Press, Los Angeles, 1988
Sayings from Mark Twain's Pudd'nhead Wilson, Limestone Press (printer), Greve / Hine, 1995
On the Road, (2009), Steidl with Gagosian Gallery, London, New York
[5] Artforum | Station to Station. David Platzker on the art of Ed Ruscha | www.artforum.com
[6] Ruscha, in conversation with David Platzkerr, Culver City, CA, September 10, 2019. [Artforum | Station to Station. David Platzker on the art of Ed Ruscha | www.artforum.com]
[7] Ruscha, oral history interview by Paul Karlstrom, October 29, 1980–October 2, 1981, Archives of American Art, Smithsonian Institution, transcript aaa.si.edu/collections/interviews/oral-history-interview-edward-ruscha-12887.
[8] The Museum of Modern Art | Press Office | Edward Ruscha “I just happened to paint words like someone else paints flowers.”
[9] Lorna Simpson, Mary Beard and Ed Ruscha to Receive 2019 J. Paul Getty Medal |
www.getty.edu
[10] Ed Ruscha in an interview with Martin Gayford in 2009 in The Telegraph.
|
.
|
|
 |
|
|
| Ed Ruscha / Now Then: A Retrospective, The Museum of Modern Art, New York, 2023 |
|
Clive Phillpot, Cornelia Lauf, Artist/Author. Contemporary Artists' Books, Distributed Art Publishers, New York, 1998
|
|
Ed Ruscha: Books and Paintings, Richter Verlag, 2015 |
 |
|
|
|
|
Alexandra Schwartz, Leave Any Information at the Signal: Writings, Interviews, Bits, Pages by Ed Ruscha, The MIT Press, Cambridge, Massachusetts, London, England, 2002
|
|
Clive Phillpot, Siri Engberg, Edward Ruscha: Editions 1959-1999, Walker Art Center, 1999
|
|
Edward Ruscha. A Book Accompanying the Exhibition of Prints, Drawings, and Books of Edward Ruscha at the Minneapolis Institute of Arts (with Business Cards), 1971
|
Cataloguses Raisonnés
Een chronologisch overzicht van het oeuvre van Edward Ruscha is een doorlopend project van Gagosian Gallery. Er verschenen tot nu zeven delen van de schilderijen, drie delen van de werken op papier en één deel van de overige projecten, other stuff.
Website: Ed Ruscha, Catalogues Raisonnés
Edward Ruscha: Catalogues Raisonnés
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Paintings: Volume 1, 1958–1970. ISBN 3-88243-972-6.
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Paintings: Volume 2. 1971–1982. ISBN 3-86521-138-0.
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Paintings: Volume 3. 1983–1987. ISBN 978-3-86521-368-6.
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Paintings: Volume 4. 1988–1992. ISBN 978-3-86521-833-9.
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Paintings: Volume 5. 1993–1997. ISBN 978-3-86930-251-5.
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Paintings: Volume 6, 1998–2003. ISBN: 978-3-86930-740-4
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Paintings: Volume 7, 2004–2011. ISBN: 978-3-95829-186-7
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Works on Paper: Volume One, 1956–1976. ISBN: 978-0-3002-0949-5
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Works on Paper: Volume Two, 1977–1997. ISBN: 978-0-300-21466-6
Edward Ruscha Catalogue Raisonné of the Works on Paper: Volume Three, 1998–2018. ISBN: 978-0-300-26351-0
Ed Ruscha: An Archive of Projects Book. ISBN: 978-0-300-26587-3
Dit volume documenteert other stuff geproduceerd door Ed Ruscha over een periode van zestig jaar, inclusief lay-outs voor boeken, tentoonstellingscatalogi, tijdschriften, albumhoezen en posters, grootschalige projecten, film- en videowerk, vroege cartoons, geschilderde boekomslagen, en diverse efemerea.
|
| |
|
![Edward Ruscha looking at the unfolding Every building on the Sunset Strip, by Jerry McMillan, 1967 [via The Craig Krull Gallery, Santa Monica]](https://lh3.googleusercontent.com/pw/ADCreHdsPokhr0eZzChu_ahez-WHOoeiFRMovhIS8PBKuwJj7OSsJ5dTIHIknp2u_WJPg9-DvFEJJhciyJZfPC9GJHcBbqnaMunk9IOx8-rtVt7vSezl44rk=w1232-h817-p-k)
![Edward Ruscha, Every Building on the Sunset Strip, 1966 [The Collection Herbert, Herbert Foundation, October 01, 2023 – June 16, 2024]](https://lh3.googleusercontent.com/pw/ADCreHeTAeiX7jSgnwfWjigYrMHBcC3AuJrqxmiwfdV_QGW41eUg1Ze7b77SmVrG9ehuzp_n-tWaJyOcArPY1YdjY_2MPwuknRDazkIDd9PYFd3N8fmGZeLM=w1200)
