 |
IN
HET DROGBEELD VAN DE DREMPEL
'YVES BONNEFOY wordt beschouwd als één van de voornaamste
naoorlogse auteurs en als de grootste levende Franse dichter. In
het drogbeeld van de drempel, een lang, zevendelig gedicht, is
zowat de summa van de gerijpte schrijver. De tekst is uiterst bespiegelend
maar terzelfder tijd erg sensueel. Hij doet de verbrokkeling van de
betekenis en van het zijn opgaan in een eenheid die wordt gesymboliseerd
door een bouwvallig huis in de Haute-Provence.' Aan het woord is DANIEL
ACKE, docent Franse literatuur aan de Vrije Universiteit Brussel.
In het drogbeeld van de drempel (1975) is de tweede bundel van YVES
BONNEFOY die in het Nederlands verschijnt. De bundel is één
van de grote 'metafysische' gedichten van de twintigste eeuw, zoals
De Elegieën van Duino van Rainer Maria Rilke en Braakland
van T.S. Elliot.
Het werk van YVES BONNEFOY (1923) is 'één van de minst
narcistische
oeuvres die er bestaan', verklaarde de Zwitserse cultuurfilosoof Jean
Starobinskl. 'Het ceuvre van BONNEFOY geeft aan de moderne roeping
van de poëzie vorm op een wijze die getuigt van een zeer sterke
betrokkenheid en een grote mate van reflectie, In het werk van BONNEFOY
als dichter en essayist, dat zo persoonlijk van toon is en waarin
het ik van de subjectieve bewering met kracht en eenvoud op
de voorgrond treedt, staat de relatie met de wereld en niet de gedachtenwereld
van het ik centraal',
Yves Bonnefoy, IN HET DROGBEELD VAN DE DREMPEL
Ingeleid en vertaald door Jan H. Mysjkin
PoëzieCentrum
vzw, Gent, 2002
|
|
