|
|
|
In 2012 verschijnt Giotto's hemel, met gedichten van Stefan Hertmans en etsen van Karel Dierickx
|
|
|
|
|
|
Stefan Hertmans (Gent, 31 maart 1951) is auteur van een omvangrijk literair en essayistisch oeuvre, waarvoor hij zowel in binnen- als buitenland werd onderscheiden. Hij publiceerde poëzie, romans, essays, theaterteksten, kortverhalen en een handboek over kunstagogiek.
Hij doceerde in de master opleiding van de Koninklijke Academie voor Schone kunsten (KASK, Hogeschool Gent) en leidde er het Studium Generale tot oktober 2010.
Hij doceerde of gaf lezingen aan de Sorbonne, de universiteiten van Wenen, Berlijn en Mexico City, Library of Congress (Washington), University College London.
|
|
|
In 2011 verscheen de essaybundel De mobilisatie van Arcadia.
‘We kunnen er niet onderuit: we beleven emotionele tijden. Waar men ook kijkt, commotie is de norm, intensiteit de vorm.’ Zo begint het nieuwe boek met essays van Stefan Hertmans, waarin hij ons verlangen naar een arcadisch bestaan fileert. Waarom moeten we alles wat we van waarde achten – seksualiteit, identiteit, kunst en literatuur, sociaal engagement – onophoudelijk opfokken voor het grote doel. Kunnen we de dingen niet meer in hun waarde laten zonder ze uit te kauwen? Wellicht hebben we zo’n intens gevoel van verlies omdat we voortdurend een fictieve persoonlijkheid najagen. Het is niet verwonderlijk dat Hertmans in dit boek uitgebreid aandacht besteedt aan kritische schrijvers als Michel Houellebecq, Søren Kierkegaard of W.G. Sebald, over wie hij met grote instemming schrijft.
[Uitgeverij De Bezige Bij]
In 2010 verscheen De val van vrije dagen, gedichten (De Bezige Bij, Amsterdam).
De bundel werd genomineerd voor de Herman De Coninckprijs 2011.
In 2014 kreeg hij de Vlaamse Cultuurprijs voor de Letteren voor zijn roman Oorlog en terpentijn. In het boek koppelt Hertmans het persoonlijke levensverhaal van zijn grootvader aan de grote lijnen van de geschiedenis van de ‘Groote Oorlog’ van 14-18. Maar meer dan de oologsverhalen fascineren de bladzijden over schilders en schilderen, die bladzijden ook waarin hij hulde brengt aan W.G. Sebald.
In 2012 verscheen Giotto's hemel, een kunstenaarsboek met gedichten van Stefan Hertmans en etsen van Karel Dierickx [1]. Ook dit boek was een reflectie over de schilderkunst.
Stefan Hertmans schreef zeven gedichten waarin zich een Toscaans landschap ontvouwt: Giotto, Piero della Francesca, Luca Signorelli, Il Perugino, Pinturicchio en Fra Angelico.
Karel Dierickx tekende een reeks etsen, waarbij hij zich liet inspireren door sinopia tekeningen van Italiaanse schilders uit de vroege renaissance, Piero della Francesca, Giotto, Buonamico Buffalmacco en Ambrogio Lorenzetti.
Giotto's hemel is een tweetalige uitgave en verschijnt in een beperkte oplage van 36 exemplaren. Marlene Müller-Haas vertaalde de gedichten naar het Duits. Bij elk exemplaar hoort een suite van drie door de kunstenaar genummerde en gesigneerde etsen, en een handschrift van de dichter.
Boekvoorstelling Giotto's hemel
Op 12 oktober wordt in het Poëziecentrum deze nieuwe uitgave van Ergo Pers voorgesteld.
Herman Balthazar leidt de avond in, daarna gaan beide kunstenaars en Rein Ergo in gesprek en leest Stefan Hertmans enkele gedichten.
Meer informatie op www.ergopers.be
Praktisch
Locatie: Poëziecentrum, Het Toreken, Vrijdagmarkt 36, BE-9000 Gent
Datum + uur: vrijdag 12 oktober 2012 om 20 u.
Toegang: gratis
Reservering wenselijk, via sieglinde.vanhaezebrouck@poeziecentrum.be of +32(0)9 225 22
Lees Giotto's hemel
Giotto's hemel werd o.a. aangekocht door de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag en de Koninklijke Bibliotheek Albert I (Brussel).
|
|
|
Karel Dierickx, drie kleuretsen (vernis mou) voor Giotto's hemel, bij gedichten
van Stefan Hertmans. Ergo Pers 2011.
|
|
Giotto's hemel - Stefan Hertmans from Paukeslag on Vimeo. Dit is een fragment uit de voorstelling waarin Stefan Hertmans voorleest. De volledige opname kan bekeken worden in het documentatiecentrum van het Poëziecentrum. Meer informatie over het Poëziecentrum op poeziecentrum.be
|
Foto Michiel Hendryckx |
|
Hertmans publiceerde romans, verhalenbundels, essayboeken, theaterteksten en een twaalftal bundels poëzie
Zijn eerste publicatie in boekvorm was de roman Ruimte 1981.
Hertmans essaybundel Sneeuwdoosjes bevat essays over onder meer Walter Benjamin, Jorge Luis Borges, Marguerite Duras, Ernst Jünger, W.H. Auden en Igor Stravinski. Naar aanleiding van de Sneeuwdoosjes verleende het Amsterdams Fonds voor de kunst hem in 1991 een schrijfopdracht, waaruit een studie over de componisten Hindemith en Honegger ontstond (niet gepubliceerd).
Ander werk omvat onder meer de theatertekst Kopnaad, waarvan in het najaar van 1993 een radiobewerking werd uitgezonden door Radio 3 (Nederland), en waarvan de Amsterdamse regisseur Jan Ritsema voor het Brusselse Kaaitheater een veelgeprezen opvoering maakte, die genomineerd werd voor het theaterfestival 1995. Kopnaad werd voorjaar 1997 in Duitse vertaling in het theaterbestand van Fischer Verlag opgenomen, en werd sindsdien onder meer als radioproductie gerealiseerd in Berlijn.
De roman Naar Merelbeke (1994) werd genomineerd voor de Librisprijs en voor de Schrijvers-van-Nu-prijs van ECI. Van deze roman verscheen in het voorjaar 1997 een Duitse vertaling bij uitgeverij Kiepenheuer, Leipzig, onder de titel Amselbach
De dichtbundel Muziek voor de overtocht werd genomineerd voor de VSB-poëzieprijs. Naar aanleiding van deze bundel werd Hertmans in 1995 de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Poëzie (vroegere Staatsprijs) toegekend, alsook de Paul Snoek-prijs 1996.
Met de essays in Fuga's en pimpelmezen (1996) mengde Hertmans zich in het toenmalige debat over kwesties als fundamentalisme, de oorlog in Bosnië, de aanmaak van ideologie en actualiteit. Het boek bevat verder ook essays over Slavoj ?i?ek, Jan Fabre, Paul Hindemith, Leos Janacek en Elvis Costello, Bernard-Henri Lévy, George Steiner en anderen.
Een boek met reisverhalen, Steden, verhalen onderweg, verscheen in maart 1998. Het werd unaniem geprezen en genomineerd voor de Generale bankprijs (= AKO-prijs). Van Steden verscheen in het voorjaar van 2001 een Engelse vertaling bij Reaktion Books in Londen. De Franse vertaling verscheen begin 2003 bij Editions Le Castor Astral en werd meteen onderscheiden met de Prijs La Ville à Lire 2003, (France Culture & Urbanisme).
Zijn bundel Goya als hond (Meulenhoff 1999) werd opnieuw genomineerd voor de VSB-poëzieprijs. Bij de eerste Landelijke Gedichtendag januari 2000 in Nederland werd één van de gedichten uit deze bundel (Eerste verlies) bekroond als "beste gedicht van het afgelopen jaar". Najaar 2002 werd de bundel bekroond met de vierjaarlijkse Maurice Gilliamsprijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse taal- en letterkunde.
Op uitnodiging van uitgeverij Boom schreef Hertmans een essay voor de reeks eigentijdse filosofische commentaren Boom Essay, onder de titel Het Bedenkelijke, over het obscene in de cultuur (2000).
In opdracht van het Kaaitheater Brussel en Brussel 2000 schreef hij een tweede theatertekst, dit keer rond het motief van de Griekse vrouwen in de antieke tragedies. Het thema werd eigentijds benaderd en geradicaliseerd. (Mind the Gap, Meulenhoff 2000). Dit stuk werd opgevoerd najaar 2001 door Toneelgroep Amsterdam in een regie van Gerardjan Rijnders.
In het voorjaar 2001 verscheen een nieuw prozaboek, Als op de eerste dag (Meulenhoff). Dit boek werd genomineerd voor de AKO-Literatuur prijs en kreeg de Bordewijk-prijs 2002. Het boek verscheen voorjaar 2003 in een Franse vertaling bij Ed. Christian Bourgois.
Een selectie van 20 gedichten verscheen in Engelse vertaling in Modern Poetry in translation, voorgesteld in King's College in Londen (1997). In 2001 verscheen een Duitse bloemlezing bij Athena Verlag onder de titel Scardanelli, Gedichte.
Uitgeverij Calima publiceerde in het najaar van 2002 een Spaanse bloemlezing uit Hertmans’ gedichten in een vertaling van José Luis Reina Palazon. Een Spaanse vertaling van Steden verscheen bij Uitgeverij Pre-textos, Madrid, in oktober 2003.
In het najaar van 2002 verschenen twee essayboeken, Het Putje van Milete en Engel van de metamorfose. Het eerste bevat een ruime selectie uit de essays die Hertmans in de periode 1992-2002 heeft gepubliceerd (onder meer over actuele maatschappelijke kwesties, maar ook over auteurs als Martin Walser, D.H. Lawrence, Samuel Beckett, J.L. Borges, Hugo Claus en Peter Verhelst). Het tweede verzamelt de essays die Hertmans de afgelopen jaren schreef naar aanleiding van het werk van Jan Fabre. Het behandelt zowel diens theaterwerk, plastisch oeuvre en films als de teksten die Fabre voor zijn eigen voorstellingen schreef.
Werk van Hertmans verscheen onder meer in The literary Review (Madison, USA) The Review of contemporary fiction (Illinois, USA) en Grand Street (New York).
Hertmans verleende zijn medewerking aan een groot aantal Nederlandstalige tijdschriften zoals De Gids, Raster, De Revisor, Het Moment, NWT, Yang, Dietsche Warande & Belfort, Poëziekrant, Parmentier, e.a. Hij was van 1993 tot 1996 redacteur van het Nederlandse tijdschrift De Gids. Hij recenseerde geruime tijd voor het Vlaamse dagblad De Morgen en schreef gedurende enkele jaren vaste bijdragen voor de boekenbijlage van de De Standaard. In Nederland publiceerde hij enkele grotere essays in Trouw.
In 1997 was hij 'writer in residence' aan de universiteit van Wenen, Oostenrijk. Deze lezingenreeks werd gebundeld en uitgegeven door de Universiteit te Wenen in de reeks Wiener Broschüren.
In dezelfde Broschüren verscheen in 1998 het essay Wenen uit Steden in de reader Wien, Wien, nur du allein? (inl. H. Van Uffelen). In het Duits zie ook: Sprache im technischen Zeitalter, 26.Jg., Dezember 1988, Europäische Standpunkte, Werkstattgespräche über Poetik. (Essay Vitale Melancholie).
Hertmans vertegenwoordigde de Vlaamse en Nederlandse literatuur op internationale festivals en symposia, zoals Struga (Macedonië 1989), Adelaïde (Australië 1996), Wenen (writer in residence 1997), Frankfurt, Londen, Parijs, Berlijn, Washington DC (Lezing Library of Congress 1998) en Portugal (Porto, januari 2000).
In maart 1999 nam hij deel aan de literaire manifestaties ter gelegenheid van de The London Book Fair, van 3 tot 13 mei 1999 nam hij deel aan het Franse literaire festival Les Belles Etrangères, in voorjaar 2001 aan de Lyrikertage Münster en aan de Fiera del Libro, thema Nederlandse literatuur, in Turijn. 2003 Salon du Livre, Parijs. Voor 2000 werd hij geselecteerd als eerste Belgische writer in residence in de Villa Mont Noir, het geboortehuis van Marguerite Yourcenar.
Uitgeverij Le Castor Astral publiceerde ter gelegenheid van de Salon du Livre in 2003 de vertaling van Steden, Entre Villes. Het boek werd bij verschijnen meteen bekroond met de Prix la Ville à Lire, France Culture. Tegelijk verscheen bij Ed. Bourgois Comme au premier jour (vertaling van Als op de eerste dag), en bij Ed. L'Arche zijn boek over het werk van Jan Fabre, L'Ange de la métamorphose. In 2004 verscheen bij Le Castor Astral een selectie uit de gedichten en de essays (met enkele in het Nederlands niet gepubliceerde teksten) onder de titel Le Paradoxe de Francesco. (De vertaler, Marnix Vincent, ontving onder meer voor deze vertaling de cultuurprijs Vertalingen van de Vlaamse Gemeenschap 2005.)
In het najaar van 2003 verscheen de dichtbundel Vuurwerk zei ze.
Losse vertalingen van gedichten en verhalen verschenen verder in het Frans, Spaans, Italiaans, Roemeens, Kroatisch, Duits, Bulgaars.
In december 2004 stapte Stefan Hertmans over naar uitgeverij De Bezige Bij. Daar publiceerde hij in 2005 de dichtbundel Kaneelvingers. In 2006 verscheen bij deze uitgeverij Muziek voor de overtocht, Gedichten 1975-2005, een volledig herziene uitgave van alle tot dan toe gepubliceerde dichtbundels, aangevuld met een grote selectie uit de verspreide gedichten, en een selectie uit een eerste, nooit tevoren gepubliceerde bundel, De Kleine Woordwoestijnen (uit 1975-1979).
In 2007 verscheen de essaybundel Het zwijgen van de tragedie (De Bezige Bij, Amsterdam), waarin Hertmans essays samenbrengt die ontstonden rond zijn theatertrilogie (Kopnaad, Mind the Gap, De dood van Empedokles). Voor dit boek ontving hij de Vijfjaarlijkse Prijs voor het essay van de Koninklijke Academie voor Taal en Letterkunde 2008. Spaanse vertaling El Silencio de la Tragedia, Uitgeverij Pre-Textos, Valencia 2009.
Najaar 2008 verscheen de roman Het verborgen weefsel, waarin Hertmans de innerlijke strijd van een hedendaagse schrijfster in detail oproept. In 2010 verscheen de dichtbundel De val van vrije dagen en in oktober 2011 het essayboek De mobilisatie van Arcadia.
In september 2010 verscheen bij Academia Press te Gent de derde, geheel herziene uitgave van Waarover men niet spreken kan. Elementen voor een agogiek van de kunst. Dit boek over kunstagogiek biedt een overzicht van de wijsgerige problemen die ontstaan wanneer men gestructureerd over kunst wil spreken, en stelt de vraag hoe men een dergelijk subjectief ‘veld’ kan onderwijzen, communiceren, en kritisch benaderen. Onmisbare inleiding voor al wie, zeker in het hoger onderwijs, zich verdiept in de problemen van de moderne en de hedendaagse kunst.
Voor Oorlog en terpentijn ontving hij de AKO Literatuurprijs 2014 en
De Inktaap.
|
|
|
|
|
|
|
Ademzuil. Poëzie. Gent, Grijm, 1984
De val van vrije dagen, 2010
Oorlog en Terpentijn, 2013
|
|
Ruimte. Proza. Ertvelde, Van Hyfte, 1981.
Ademzuil. Poëzie. Gent, Grijm, 1984
Melksteen. Poëzie. Gent, Poëziecentrum, 1986.
Gestolde wolken. Proza. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1987.
Zoutsneeuw. Elegieën. Poëzie. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1987.
Bezoekingen. Poëzie. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1988.
Oorverdovende steen. Essays over literatuur. Essays. Antwerpen/Amsterdam, Manteau, 1988.
De grenzen van woestijnen. Proza. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1989.
Sneeuwdoosjes. Essays. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff, Kritak, 1989.
Het Narrenschip. Poëzie. Gent, Poëziecentrum, 1990.
Verwensingen. Poëzie. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1991.
Kopnaad. Poëzie; drama. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/ Kritak, 1992.
Muziek voor de Overtocht. Poëzie. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1994.
Naar Merelbeke. Roman. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/ Kritak, 1994.
Fuga’s en pimpelmezen. Over actualiteit, kunst en kritiek. Essays. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1995.
Francesco’s paradox. Gedichten. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1995.
Annunciaties. Gedichten. Amsterdam, Meulenhoff, 1997.
Steden. Verhalen onderweg. Proza. Amsterdam/Leuven, Meulenhoff/Kritak, 1998.
Het bedenkelijke. Over het obscene in de cultuur. Essays. Amsterdam, Boom, 1999.
Waarover men niet spreken kan : elementen voor een agogiek van de kunst. Brussel, VUB Press, 1999.
Goya als hond. Poëzie. Amsterdam, Meulenhoff, 1999.
Mind the gap. Drama. Amsterdam, Meulenhoff, 2000.
Café Aurora. Essays; bij het werk van kunstenaar Jan Vanriet. Breda, De Geus, 2000.
Als op de eerste dag. Roman in verhalen. Roman. Amsterdam, Meulenhoff, 2001.
Het putje van Milete. Essays. Amsterdam, Meulenhoff, 2002.
Engel van de metamorfose. Over het werk van Jan Fabre. Amsterdam, Meulenhoff, 2002.
Vuurwerk zei ze. Gedichten. Poëzie. Amsterdam, Meulenhoff, 2003.
Harder dan sneeuw. Roman. Amsterdam, Meulenhoff, 2004.
Kaneelvingers. Poëzie. Amsterdam, De Bezige Bij, 2005.
Jullie die weten. Acht scènes naar Le Nozze di Figaro van W.A. Mozart. Gent, Poëziecentrum, 2005.
Muziek voor de Overtocht. Gedichten 1975-2005. Poëzie. Amsterdam, De Bezige Bij, 2006.
Het zwijgen van de tragedie. Essays. Amsterdam, De Bezige Bij, 2007.
Het verborgen weefsel. Roman, Amsterdam, De Bezige Bij, 2008.
De val van vrije dagen. Gedichten, Amsterdam, De Bezige Bij 2010.
De mobilisatie van Arcadia, essays, Amsterdam, De Bezige Bij 2011
Giotto's hemel, gedichten, Gent, Ergo Pers, 2012
Oorlog en Terpentijn, roman, Amsterdam, De Bezige Bij, Amsterdam, 2014.
De bekeerlinge. Roman. Amsterdam, De Bezige Bij 2016.
|
|
|
Op 29 augustus 2013 verschijnt de nieuwe roman van Stefan Hertmans, Oorlog en Terpentijn bij De Bezige Bij, Amsterdam.
Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans, de schilder Urbain Martin, zijn kleinzoon een paar volgeschreven oude cahiers. Oorlog en Terpentijn vormt een aangrijpende zoektocht naar een leven dat samenviel met de tragiek van een eeuw – en een postume, bijna mythische poging dat leven alsnog een stem te geven.
Presentatie voor Vlaanderen: Gent, Vooruit, 30 augustus 2013, 20u.
|
|
|
|
Buonamico Buffalmacco, sinopia
tekening in Campo Santo, Pisa |
|
[1] Karel Dierickx werkt al decennialang gestaag en hardnekkig aan een coherent oeuvre. Velen bewonderen de kracht, diepte en intensiteit van Dierickx’ werken. 'Karel Dierickx schildert « met niets dan tijd »', schrijft Roland Jooris over zijn werk. 'In zijn penseelvoering tracht hij het vergaan te bestendigen, probeert hij vat te krijgen op de vergankelijkheid, legt hij de sterfelijke schoonheid van het verwelken vast.
Het is alsof hij schildert met en tegen het verloop van de tijd, alsof hij duur en duurzaamheid met elkaar wil verzoenen, alsof hij het efemere tijdloos wil maken.
Zijn verlangen naar tijdloosheid schakelt toeval en kwetsbaarheid niet uit.
Schilderen is voor hem een nooit eindigend proces.'
Welke kunstvorm hij ook gebruikt, in zijn schilderijen, beelden, tekeningen en grafiek zit steeds een verhaal verborgen van een kwetsbaar verlangen naar tijdloosheid. Hij grijpt graag terug naar traditionele onderwerpen, het landschap, interieur of stilleven, en plaatst zich in de traditie van Morandi, Bonnard of Giacometti.
Het tekenen mondt ook uit in een rijk grafisch oeuvre waarin de etstechniek centraal staat. Hij maakte bibliofiele uitgaven met Roland Jooris, Paul De Wispelaere en Chris Yperman.
In 2002 verscheen reeds Vuurwerk zei ze, met gedichten van Stefan Hertmans, en in 2004 Negen slapeloze gedichten, met gedichten van Leonard Nolens en vijf etsen van Karel Dierickx.
Giotto's hemel is een zevende kunstenaarsboek. Voor de etsen in deze uitgave liet hij zich inspireren door sinopia tekeningen van Italiaanse schilders uit de vroege Renaissance, Piero della Francesca, Giotto, Buonamico Buffalmacco.
|
|
|
|
|
|
|
|