|
|
|
| Mario de Brabandere in Main d'oeuvre |
|
|
 |
Mario De Brabandere, kompositie met laatste avondmaal objecten NR 2, 2010, olieverf op paneel, 60 x 12O cm
Dit werk is in Galerij De Ziener tentoongesteld van 26 09 2010tot 14 11 2010. De inleiding gebeurde door Jan Hoet.
|
| |
|
'Het is altijd verfrissend om telkens opnieuw tentoonstellingen te zien van kunstenaars die zich ontfermen over klassieke, eenvoudige onderwerpen en de eenvoudige dingen rondom hen en hun vertrouwde omgeving, die door hun schilderkunst des te sterker tot het essentiële vereenvoudigd worden. In sommige gevallen lijken ze wel abstract, de werkjes van Mario De Brabandere en doen ze constructivistisch aan zonder de sensualiteit van het picturale helemaal op te geven, want ze behouden dat liefkozend gevoel van goede landschapschilders als Brusselmans, Morandi en Raoul De Keyser. Zelfs in de keuze van het klein-formaat van zijn doeken voel je de intimiteit en de geborgen rust die ervan uitgaat.
Wat een verschil met zijn werk van 12 of 15 jaar terug, toen ik zijn atelier bezocht in een zolderkamer in Gent, maar toen al aangenaam getroffen was door een noodzakelijkheid om te schilderen, weliswaar naïever en chaotischer, door meer onrust getekend maar waar zijn "zoeken naar" al sterk opviel. Intussen heeft hij blijkbaar de kunst ontdekt om opnieuw zuiver te kunnen kijken, wat hij trouwens zelf ook altijd blijft zeggen. Als kijker heb je niet direct enige behoefte er iets aan toe te voegen, tenzij de verwachtingen naar een volgende reeks van verrassende werkjes, waarin telkens een hechte verbondenheid wordt aangegaan met zijn omgevende werkelijkheid, die we dan met nieuwe ogen kunnen ontdekken.
Mario De Brabandere is er zich tegelijkertijd zeer goed van bewust dat men nieuwe ideeën niet op grond van oude criteria kan aanvoeren. Hij weet zeer goed dat men zowel de ideeën als de criteria moet veranderen, wil men zijn oeuvre binnen een evolutie kunnen zien. Totnogtoe is dat pertinent gelukt. Mario De Brabandere is als een gnostieker voor wie onze materiële werkelijkheid schijn is en de ziel of de visie van de kunstenaar werkelijkheid betekent en daarom ook succes garandeert. Succes dan gezien als toekomst en toekomst gezien als het onbekende, doch nooit als iets wat men als objectief kan beschrijven of vatten. In elk geval vinden we in de tentoongestelde werken dat verlangen naar een verzoening tussen een puristische vormgeving en voldoende realiteitszin, waardoor de koffiekan of de vaas met bloemen en de spoelkom als stille monumenten binnen het beeldvlak tot een autonoom icoon aan ons verschijnen. In zijn landschappelijke taferelen lijkt het alsof hij meer voor vlakken kiest die hij overeen schuift en aldus weerstand inbouwt met in acht name van precies ingevoegde details of accenten, waardoor lichtvibraties worden gesuggereerd in de oppervlakte van het beeldvlak.
Die weerstand wordt nog versterkt door in elk werk de symmetrie te vermijden zodat ons oog telkens onttrokken wordt aan een mogelijk fixatiepunt en geneigd is om van links naar rechts en/of omgekeerd het beeldvlak af te tasten.
Zijn werk is even contemplatief als complex, even gecontroleerd en afgewogen als spontaan. Dat werk intrigeert vooral door zijn eenvoud, een onschuldige klaarheid die de geheimen bevat van zijn noodzakelijkheid ons de schoonheid van zijn omgeving te openbaren.
Jan Hoet, Gent - oktober 2010
|
| |
|
Pers over Main d'oeuvre | Inge Braeckman | Het kunstenaars boek in Roger Raveelmuseum | De tot leven gewekte goden van Rein Ergo
|
 |
|
